De Blue Blue Beat
Rita Hovink
Moonglow 1964
A - 't Is voorbij (You're No Good) (Ballard sr., De Nooy)
B - De Blue Blue Beat (Jimmy Once)

Met Johnny de Miranda's "Enjoy Yourself" dacht ik al eens de eerste Nederlandse ska single in huis te hebben, maar dit plaatje blijkt al twee jaar eerder te zijn uitgebracht. Extra leuk is dat 'ie ook nog Nederlandstalig is!

Dit is de tweede single van Rita Hovink en het is bepaald niet haar bekendste; dat is natuurlijk "Laat me alleen" uit 1976. Dit plaatje stamt uit haar debuutjaar: 1964. De a-zijde is een Nederlandstalige bewerking van "You're no Good", een hit van Betty Everett en jaren later nog veel bekender geworden in de uitvoering van Linda Rondstadt.

Maar het hart van deze ska-liefhebber klopt vooral sneller vanwege het b-kantje; want dat is een spetterend up-tempo ska nummertje! Toen ik het plaatje voor eerst draaide was ik echt verrast. Niet alleen had Rita Hovink een geweldige stem, ook qua arrangement is dit een waanzinnig sterk nummer. Het orkest, met zo te horen een flinke blazerssectie, klinkt als de Nederlandse versie van Byron Lee's Dragonaires. De tekst is een beetje belegen, maar daardoor ook wel weer charmant:

'Geef je soms een feestje, speel dan deze dans
Want iedere jongen gebruikt deze kans
Vraagt hij dan een meisje, zie hoe ze geniet
Enkel door het ritme van de Blue Blue Beat
Dans de Blue Blue Beat
van 's morgens vroeg tot 's avonds laat
Dans de Blue Blue Beat
Bij je thuis of op de straat
Die Beat(?) die Beat die is zo fijn
Die Beat is een waar festijn
Blue Beat, de avond lang!'

De Blue Blue Beat lijkt, mede door de ietwat gekunstelde tekst, geen original te zijn maar mogelijk bedriegt de schijn. Ik heb in elk geval nog geen oorspronkelijke versie weten te achterhalen. Als auteur van het nummer wordt een zekere Jimmy Once vermeld; deze schijnt naast Rita Hovink's echtgenoot ook bandleider van het Jimmy Einmahl Orchestra te zijn geweest (what's in a name!). Mogelijk is dat hier dus ook de begeleidingsband, maar helaas... de informatie over dit plaatje is nogal beperkt.
(repost 2009)

City Boy
Dixo Wankers
WEA 1981
A - City Boy (Matthyssen/Bagmeyer/Jackson/Kisman/Timmermans)
B - Jaguar (Matthyssen/Bagmeyer/Kisman/Timmermans)


Van een heleboel singletjes weet ik nog precies hoe en waar ik ze heb gevonden; dat geldt zeker voor dit exemplaar. Ik was al heel lang in het bezit van een andere single van Dixo Wankers: Bang Bang. Die stond dan ook in mijn ska-ta-base. Toen ik een tijd geleden eens de webstatistieken bekeek, ontdekte ik een piek in de bezoekersaantallen. Die piek bestond vrijwel volledig uit links via Google met als zoekterm Dixo Wankers. Ik was benieuwd waarom er opeens zoveel interesse bestond voor dit toch tamelijk obscure ska-bandje. In een ver verleden had ik ze wel eens zien optreden in het jongerencentrum circuit, en ik wist dat grafisch ontwerper Max Kisman ooit deel uitmaakte van de band. Maar veel meer dan dàt wist ik niet.

Toen ik zelf Dixo Wankers op Google invoerde, ontdekte ik al snel de aanleiding voor al die interesse. Op Simpelsite, een fansite voor Kees van Kooten en Wim de Bie, was een item geplaatst over een nummer dat Wim de Bie (in de rol van Ab van der Laak) in 1983 had gezongen met de Dixo Wankers: Bah bah bloemenbuurt. Een voormalig bandlid van de Dixo Wankers reageerde hierop met nadere informatie en sloot af met de constatering dat op internet nog genoeg informatie over Dixo Wankers te vinden was wanneer die naam in Google werd ingevoerd. Het resultaat heb ik mogen constateren.
Aardig neveneffect van dit alles was dat mijn oog viel op ander resultaat in Google; namelijk een website waarop deze single te koop werd aangeboden. Ik heb 'm meteen gekocht. Ik kon me vooraf geen voorstelling van het nummer maken, maar zodra hij thuis op de draaitafel lag herkende ik het direct weer. Ondanks dat ik het bijna vijfentwintig jaar niet gehoord had!
(repost 2008) 

Night Train From Jamaica
Byron Lee
MGM 1964
A - Night Train From Jamaica (Forrest, Washington, Simpkins)
B - Ska Dee Wah (Mure)




Wanneer ik een stad bezoek waar ik normaalgesproken niet zo vaak kom, zoek ik altijd via Google naar adressen van goede platenwinkels om daar, als het maar even kan, een bezoekje af te leggen. Onlangs moest ik voor werk een paar dagen naar Lissabon. Google leverde niets bruikbaars op en eigenlijk was er ook helemaal geen tijd voor uitstapjes. Gelukkig bleven er op de laatste dag, voorafgaand aan de transfer naar het vliegveld, nog twee vrije uurtjes over. Ik wandelde naar Bairro Alto omdat ik verwachtte dat de kans van slagen daar het grootst was.

Zoals ik al vaker heb gemerkt, heb ik een behoorlijke intuïtie op dit vlak want na wat rondspeuren vond ik inderdaad een onooglijk, in tweedehands vinyl gespecialiseerd zaakje. Van het singletje van Desmond Dekker dat ik in één van de bakken vond, raakte ik niet direct onder de indruk; maar als antwoord op mijn vraag of hij meer van “dit soort spul” in huis had, toverde de eigenaar dit singletje van Byron Lee uit 1964 tevoorschijn. “Twenty-five Euro” zei hij er meteen bij. “Ho ho, eerst maar eens even luisteren” dacht ik.

Byron Lee is vooral bekend van zijn calypso’s en hoewel hij aardige ska plaatjes heeft gemaakt, is dat niet zijn core business. De titel (Night Train From Jamaica) was mij onbekend, maar klonk veelbelovend. Op het label (MGM) stond dat het een Demonstration Record was. Toen ik het plaatje opzette was me direct duidelijk dat ik er de aanstaande eigenaar van zou worden. Het spetterde en honkte van begin tot eind. Ik wilde het alleen nog even over die 25 Euro hebben. Daar bleek echter geen beweging in te krijgen. De Record Collector werd erbij getoverd en daar stond het in voor 30 Engelse Ponden. Tja, zonder verder morren gekocht dus. En daar heb ik zeker geen spijt van!
(repost 2006) 

Jungle Music
Rico And The Special Aka
2 Tone 1982
A - Jungle Music (Rico Rodriquez)
B - Rasta Call You (Rico Rodriquez)




Rico Rodriquez is een soort cult held. Zijn loopbaan was al een flink aantal jaren aan de gang toen ska zich aandiende. Nee, sterker nog: op nummers die tot de vroegste ska kunnen worden gerekend (zoals Easy Snappin' van Theophilus Beckford en Oh Carolina van de Folkes Brothers) is Rico's trombone nadrukkelijk aanwezig. Natuurlijk zal Rico altijd in de schaduw blijven staan van die andere onvergetelijke trombonist; Don Drummond. Maar ja, terwijl Drummond al een eeuwigheid onder de zoden ligt, toetert Rico nog steeds mee.

Eind jaren 70 verbond Rico zijn naam aan The Specials, waarna hij op het 2-Tone label twee singles en lp's uitbracht. De singles van Rico kwamen uit in 2-Tone's nadagen en belandden (in tegenstelling tot vrijwel iedere daaraan voorafgaande single) niet in de hitparade. Destijd zijn ze mij dan ook geheel ontgaan. Later kostte het me heel wat moeite ze alsnog te pakken te krijgen. De ene, Sea Cruise, kocht ik via Ebay en deze, Jungle Music, op een platenbeurs.
Gedurende zijn lange carriëre is Rico toch vooral sessie muzikant gebleven; hij speelt op onnoemelijk veel platen. Slechts een handvol staan op zijn eigen naam. Zo zag ik onlangs een single van Paul Young (Love of the Common People) staan, waarop Rico prominent geportretteerd staat als lid van The Family (de begeleidingsband van Young). Ik hou helemaal niet van Paul Young maar ik heb 'm toch maar gekocht. Vanwege Rico.
(repost 2006) 

Elvis Should Play Ska
Graduate
Precision 1980
A - Elvis Should Play Ska (Orzabal)
B - Julie, Julie (Orzabal)


Toen ik dit plaatje uit het Mod bakje bij Da Capo viste, had ik meteen het gevoel dat er iets bijzonders mee was, maar ik kon er niet direct een vinger op leggen. De titel gaf al voldoende aanleiding om het zonder te beluisteren te kopen. Toen ik in de trein op weg naar huis zat, bekeek ik het hoesje nog eens goed en toen begon mij wat te dagen: die Smith en Orzabal... waren dat niet die gasten van Tears For Fears? Thuis meteen de Popencyclopedie erop nagekeken, en jawel hoor: Graduate blijkt een voorbode te zijn van de ellende die Tears For Fears enige jaren over ons heeft uitgestort. Nou ja; in elk geval is dít singletje het aanhoren wel waard.

Graduate was een exponent van de Mod-revival die zich eind jaren '70 hoofdzakelijk in Engeland afspeelde. Dezelfde periode waarin 2-Tone zich begon te manifesteren. Gezien de oorspronkelijke belangstelling van eerste generatie Mods (en Skins) voor Blue Beat was het niet zo verwonderlijk dat Mod-revivalists interesse aan de dag legden voor Ska. Maar het verhaal van dit singletje gaat nog wat verder.
Aanvankelijk dacht ik dat de Elvis uit de titel Elvis Presley betrof, maar het nummer blijkt over Elvis Costello te gaan. Die zou zich, volgens de overlevering, in een interview laatdunkend hebben uitgelaten over hausse aan Ska-bands die aan de lopende band hits scoorden. Kinnesinne, vond Roland Orzabal, en schreef dit nummer. Een komisch neveneffect was dat, hoewel dit hun enige Ska-nummer was, Graduate vanaf dat moment als 2-Tone clone door het leven ging. En dat was nou ook weer niet de bedoeling geweest.
(repost 2006) 

Maffia Theme
Jamaican Survivers
Vogue 1977(?)
A - Theme From the Maffia (L. Gandor/S. Rowan)
B - Alcatraz (L. Gandor/S. Rowan)


Een jaar of wat geleden kocht ik op een beurs bij een Belgische standhouder een exemplaar van Club Ska 67, een klassieke verzamelplaat van Island. Toen ik weg wilde lopen zei de standhouder: "meneer, wacht even; ik heb nog iets interessants voor u". Het was dit singletje. Ik had nog nooit van The Jamaican Survivers gehoord; ik kende uberhaupt maar weinig Belgische Ska bands. Volgens de standhouder was dit een klassieker en hij liet me het plaatje horen op een krakkemikkige portable platenspeler. Het titelnummer was duidelijk afgeleid van Roland Alphonso's Dr. Ring-a-Ding (inclusief de overgaande telefoon aan het begin) en de b-kant was hoorbaar door de Skatalites geïnspireerd. Hij dateerde het singletje ergens in de 70er jaren, maar op zowel het hoesje als het label was geen jaartal te vinden.

Thuisgekomen ging ik op zoek naar meer informatie over deze band maar die vond ik vrijwel niet. En nog steeds weet ik heel weinig. Wel ben ik na verloop van tijd in bezit gekomen van zes singles en een lp. Opmerkelijk is dat maar een singletje (Oochi Ska op het Nederlandse Killroy label) gedateerd is: 1980. Gelukkig heeft een vorige eigenaar een (aankoop?)datum op het hoesje van een ander exemplaar van Maffia Theme (op Cardinal Records) geschreven, en dat is 6-7-77. Dat Belgische Ska zolang onopgemerkt is gebleven verbaast me inmiddels zeer; kennelijk was er vanaf medio jaren 70 al een levendige Ska-scene. Het Panky label, waar ook de meeste platen van de Jamaican Survivers op uitkwamen, speelde hierbij kennelijk een belangrijk rol.

Al met al maakten de Jamaican Survivers geen al te gecompliceerde Ska. Veel uitgesponnen instrumentals waarin regelmatig klassieke Ska-thema's te herkennen vallen zoals bijvoorbeeld Al Capone, Storm Warning en Dr. Ring-a-Ding. Evengoed leuk om af en toe te draaien en wellicht nog wat bij te verzamelen.
(repost 2005) 

Dance, Cleopatra, Dance
Prince Buster
Blue Elephant 1972
A - Dance, Cleopatra, Dance (C. Campbell)
B - Waiting For My Rude Girl (Fitzeroy/Campbell)

Dit is een van de eerste Ska nummers die ik mij kan herinneren. Al vanaf vroeg in de jaren 70 werd het zo nu en dan gedraaid op Hilversum 3 en bij Veronica. Toen ik mij rond de 2-Tone periode begon te interesseren voor de vroegere Ska, wilde ik het singletje erg graag hebben. Ik had het nummer welliswaar op cassette opgenomen, maar dat gepruts met heen-en-weer spoelen was ik al snel zat.
Jarenlang zocht ik bij platenzaken naar een exemplaar; bij Boudisque wachtte ik keer op keer de volgende zending re-issue Buster singles uit Jamaica af, maar Dance Cleopatra zat er nooit bij. Ook als ik in het buitenland was ging ik (haast obsessief) op zoek: Parijs, Antwerpen, New York... zodra ik een vinyl winkel zag, zocht of vroeg ik naar deze single. Zonder resultaat.

Pas in 1998, toen ik een tijdje in Groningen woonde, ontdekte ik daar een stripwinkel die een enorme hoeveelheid vinyl achter in de winkel had staan. Alles achter gordijnen, keurig gesorteerd in enorme kasten. De eigenaar van de zaak was van het slecht communicatieve soort: nors en chagrijnig. Toen ik 'm vroeg naar de single keek hij eerst zwijgend in een dik, zelf geproduceerd boekwerk en liep toen zonder een woord te zeggen naar achteren. Toen hij terugkwam, legde hij het plaatje achteloos voor me neer op een grote stapel strips en zei: "nauwelijks te krijgen; 18 gulden". "Vertel mij wat!" dacht ik. Die 18 gulden had ik er graag voor over; het dubbele had ik er ook voor betaald.

Dance Cleopatra is een instrumental die (zoals veel oude Ska en Mento tunes) gebaseerd is op een traditional: The Battle of Jericho. Deze single is in 1972 uitgebracht op het Blue Elephant label; de originele uitgave op het Engels Blue Beat label is van een jaar of vijf daarvoor en heeft een ander nummer op de B-kant staan.
Inmiddels is dit plaatje heel wat eenvoudiger te vinden via Ebay; vrij regelmatig zie ik exemplaren (in uiteenlopende hoesjes) voorbij komen. De prijs kan behoorlijk oplopen. Deze variant wordt, dankzij de dame op het hoesje, ook vaak aangeboden onder het kopje Sexy Nude Cover. Daar schijnt dus ook een hele markt voor te zijn.
(repost 2003)  

New Shoes
Mark Foggo & the Secret Meeting
Top Hole 1980
A - New Shoes (M. Foggo)
B - It Gets You Down (M. Foggo)


Mark Foggo verdient wel een standbeeldje in Skaville NL. Niet zozeer omdat hij 25 jaar na deze single nog steeds aan de weg timmert, maar vooral om de kwaliteit van dit singletje zelf. Mark Foggo & the Secret Meeting was oorspronkelijk eigenlijk een New Wave band. Op de LP Speeding My Life Away is dat duidelijk te horen. Maar in die periode deed zowat iedere New Wave band wat Ska en reggae door de muziek. Het leuke van New Shoes vind ik dat het meer een punknummertje op een Ska-ritme is: rauw en snel. Wat mij betreft is dit een van de beste Nederlandse Ska-nummers ooit (ondanks dat Foggo eigenlijk een Brit is...).
Dit is trouwens de oerversie van het nummer, uitgebracht op het Top Hole label. Ik heb ook nog een iets latere, wat gladder geproduceerde, versie op Polydor. Dat is ook de versie die uiteindelijk op Speeding My Life Away is verschenen.

Voor de rest ben ik eigenlijk nooit zo'n fan van Foggo geweest. Hij is naar mijn gevoel altijd new wave Ska blijven maken. Een van de kenmerken daarvan vind ik het ontbreken van soul, en dat is nou juist wat ik graag wèl hoor in Ska. Maar hey, na al die jaren speelt Foggo nog steeds voor volle zalen dus mij zal hij niet missen.
(repost 2003)  

A Message to you Rudy
The Specials
Chrysalis 1979
A - A Message to you Rudy (R. Thompson)
B - Nite Klub (J. Dammers / Specials)

Voor mij begon het allemaal met deze single. Ik weet nog precies waar en wanneer ik 'm heb gekocht: in de kerstvakantie van 1979 op de platenafdeling van de V&D in de Kalverstraat. Gek genoeg was de debuut single van The Specials (Gangsters) mij een beetje ontgaan, maar A Message to you Rudy vormde het begin van een nog steeds voortdurende liefde voor Ska.
Terugkijkend kun je zeggen dat het genre me al veel eerder aansprak. Veel favorieten uit vroeger tijd bleken bij nader inzien Ska georiënteerd en/of up-tempo reggae nummers te zijn. Maar met het ontstaan van 2-Tone kreeg het genre een identiteit. Van wat er zich in de 60er jaren in Jamaica had afgespeeld wist ik toen vanzelfsprekend nog niets af.

Wat mij ook buitengewoon aansprak was de vormgeving rondom 2-Tone; die prachtige hoesjes en logo's! Eindeloos tekende ik alles na.
In eerste instantie kocht ik de singles die in Nederland waren uitgebracht, maar wat later ontdekte ik de originele, in Engeland uitgebrachte, singles. De in Europa geproduceerde singles waren voorzien van picture-sleeves en blauwe of groene Chrysalis labels, maar in Engeland zaten ze in mooie 2-Tone company-sleeves en hadden ze prachtige papieren 2-Tone labels. Zo komt het dat ik vrijwel de gehele 2-Tone collectie in twee- of zelfs drievoud heb. En nog steeds koop ik af en toe exemplaren die net weer iets afwijken van de singles die ik al heb.
(repost 2002)  

Let's Ska!
Sugar 'N' Dandy
Hansa 1965(?)
A - Let's Ska! (Thompson)
B - Only Heaven Knows (Day & Zeffert)





Als ik platenbeurzen bezoek, kijk ik voornamelijk in de gesorteerde bakken. Het kost me doorgaans te veel tijd om me door alle ongesorteerde meuk heen te ploegen en de kans dat ik iets interessants vind, is relatief klein. Maar als ik mij dan toch af en toe laat verleiden door zo'n bakje ongeregeld, levert het toch wel eens wat op. In dit geval viel mijn oog op een bakje waterschade en na even bladeren pikte ik dit singletje eruit. Het hoesje was behoorlijk gehavend maar het plaatje was ongedeerd. 1 gulden; koopje!

Sugar 'N' Dandy was een Brits 60er jaren Ska-koppel met een bescheiden reeks hitjes op het Engelse Carnival label. Dandy (Livingston) was de latere vertolker van het Rude Boy Anthem Rudy, a Message to You.
Dit singletje is uitgebracht op het Duitse Hansa label. Op de tamelijk psychedelische voorzijde van het hoesje wordt vermeld dat we te maken hebben met Die neue Tanzsensation aus England. Jawohl! Om de Duitse jeugd eveneens aan het dansen te krijgen is er aan de achterzijde een beknopte danscursus in woord en beeld toegevoegd. Zo leer je toch maar mooi hoe de Grundschritt mit Armschwung vor dem Körper en de Kingston Head Roll gaan. Op vroege Amerikaanse Ska-samplers tref je dit soort dansinstructies ook geregeld aan. De foto's tonen brave dansschooltypes (boy + girl) die in niets lijken op de coole gasten die bij de clashes tussen de soundsystems van Duke Reid en Coxsone uit hun dak gingen.

Het hoesje heb ik trouwens nog redelijk kunnen herstellen en het plaatje zelf is te onnozel om vaak te draaien.
(repost 2002)  

Enjoy Yourself with the Jamaica Ska
Johnny de Miranda and his Ska-group
Relax 1966(?)
A - Jamaica Ska (Byron Lee - Benders)
B - Enjoy Yourself (Zoot Sims - Prince Buster)




Al een paar keer had ik de advertentie voor dit singletje op internet uitvoerig bekeken. Twee overbekende nummers, die door een mij onbekende artiest werden uitgevoerd. Uit de omschrijving kon ik afleiden dat het ergens in de jaren 60 was geproduceerd.
Na enig ge-google wist ik dat Johnny de Miranda een tamelijk bekende Surinaamse muzikant was die in die periode in Nederland verbleef. Op de een of andere manier in was dit singletje in Parijs verzeild geraakt en de eigenaar was (terecht) in de veronderstelling dat het hier om een bijzonder object ging. Ik besloot het te kopen.
Toen het een week later per post arriveerde, bleek het geen miskoop. Om te beginnen is het in onberispelijke staat. Het plaatje zit in een wit hoesje met daaromheen een bedukt omslagvel. En dat is meteen de tweede reden waarom het de moeite van de aanschaf waard was: het omslagvel doet verslag van de eerste Ska perikelen op Nederlandse bodem. Op de achterzijde staat namelijk een kopie van een artikel door Aad van der Mijn uit het Parool van zaterdag 19 maart 1966 over de zojuist uitgebroken dansrage: de Jamaica Ska. De datering van het artikel doet vermoeden dat het plaatje waarschijnlijk ergens in datzelfde jaar is geproduceerd. Toen de Ska in Jamaica zo'n beetje op zijn eind liep dus. Niettemin zou dit wel eens het eerste in Nederland geproduceerde Ska-plaatje kunnen zijn.
Van een Surinaamse vriendin hoorde ik dat Johnny de Miranda momenteel mogelijk tandarts in Paramaribo is. Enfin, daar kom ik nog wel eens achter.
Update: Onlangs ontving ik een e-mail van een dochter van Johnny de Miranda die mij meldde dat haar vader (inmiddels 83 jaar) inderdaad in Suriname woont en niet meer actief is als muzikant. Maar de eerder genoemde tandarts is iemand anders (wel familie overigens).
Hieronder volgt een transcriptie van het hilarische artikel uit het Parool:

EXTRA
ENJOY YOURSELF with the JAMAICA SKA
'Hij komt hier absoluut de Jamaica Ska'
door AAD VAN DER MIJN

"'t Komt".
Ja?
"Absoluut. Binnen twee weken".
Ja?
"Twee weken. Ze dansen hem nu al in Parijs".
Helen knikt. Absolute zekerheid. Onafwendbaar: Over twee weken dansen we hier de Jamaica Ska.
Uit een geluidzuil komt muziek van deze tijd. Beat dus. verdovend hard, met bassen tegen de onderste hoorgrens. Er is rood licht en een blauwe gloed die witte overhemden in het halfduister lichtgevend maakt.

Helen:
"'t Hangt van de muziek af. Als de muziek goed is, gaat een nieuwe dans er altijd in. Voor de televisie hebben ze me laatst gevraagd een nieuwe dans te maken. Om die er in te brengen dan.
Jamaica Ska?
"Ja".
"Waarvan kent zij hem?
"Gezien van lui uit Jamaica die hier kwamen. Hij wordt daar overal gedanst. Parijs ook. Overal. We doen hem hier elke avond. Om 'm er gauw in te krijgen."
"Hoe is ie?"
"Wacht maar."

'Gek zeg'

De meisjes bewegen synchroon. Armen, benen - alles tussen teen en kruin.
Een jongen zegt: "Gek zeg". (Hoogste lof.)

Jamaica Ska.
De rompen blijven op hun plaats. het rechter been schiet telkens naar voren en de rechter voet draait heen en weer alsof een insekt onder de hiel wordt dood gewreven.

Jamaica Ska
Nu al in Parijs. Straks ook in Amsterdam, Utrecht, Rotterdam, Den Haag en Vlagtwedde. Belangrijk nieuws voor tieners, etaleurs, confectionairs en schoolagendafabrikanten.

VARA-Fanclub heeft het al ontdekt. Er zijn opnamen van Helen le Clercqs Afro Beat Dancers (anders vijf, nu maar drie vanwege het kleine podium) in een Amsterdamse dancing (Casa Blanca). Op 8 april gaan zij de lucht in met ribbeltrui en krijpgebaar.

"Gek allemaal, fijn ook. Je denkt, het bungelt allemaal aan elkaar, maar er zit een draadje in je leven. Het leidt naar iets".

Een meisje op de dansvloer probeert het nieuwste: Rechterbeen vooruit, hiel op denkbeeldig insekt, meer net weer even anders dan zoals het tot nu toe gebeurde.

Helen roept het beeld op van een autobus vol zwetende Senegalezen, de tamtam beukend, in een sneeuwstorm bij Helsinki.
"Waanzinnig"

Een flitsend liftgebaar.
Een snelle greep met gestrekte armen naar het plafond.
Een snelle greep naar de dijen alsof daar holsters hangen.

Nu heeft zij haar dansschool voor jazz en beat. Nu is er die kleine verhoging in Casa Blanca. Nu de Jamaica Ska. Over drie maanden Amerika, waar zij weer andere passen wil leren.
Over een jaar?
"Chaotische toestand. Heerlijk".

(repost 2002)